16 października 1813 roku stoczono jedną z najbardziej krwawych bitew w historii Europy. Naprzeciwko siebie stanęły:

• armia francuska pod dowództwem Cesarza Francuzów Napoleona Bonaparte, licząca blisko 180 tysięcy wojskowych;
• zjednoczone armie Austrii, Prus, Szwecji i Rosji. Siłami Zjednoczonych dowodził Austriak feldmarszałek Philipp Schwarzenberg.

Cesarz Francuzów przegrał Bitwę Narodów, co miało swoje konsekwencje nie tylko dla Europy. Jego porażka oznaczała koniec istnienia Księstwa Warszawskiego. Bitwa pod Lipskiem przeszła do historii, jako „Bitwa Narodów”. Pokonana armia francuska faktycznie przestała istnieć. W 1814 roku Senat Francuski ogłosił detronizację swojego Cesarza, a on sam abdykował 6 kwietnia 1814 roku i przewieziono go na wyspę Elbę, gdzie miał w spokoju dokonać żywota.

Festiwal Fantastyki Pyrkon to największe wydarzenie tego typu w Polsce, a kto wie, czy nawet nie w Europie. Przyznam, że nie sprawdzałem tego aż tak dokładnie, ale faktem jest, że w tym roku Festiwal odwiedziło ponad 67 tysięcy uczestników. Świat Fantastyki dzisiaj bardzo nam się rozrósł. Obok tradycyjnych wątków związanych z literaturą, od której wszystko zazwyczaj się zaczyna, dzisiejszy świat fantastyki to gry video, gry planszowe, kino, muzyka i wszechobecny na festiwalu cosplay.

Festiwal Fantastyki Pyrkon to największe wydarzenie tego typu w Polsce, a kto wie, czy nawet nie w Europie. Przyznam, że nie sprawdzałem tego aż tak dokładnie, ale faktem jest, że w tym roku Festiwal odwiedziło ponad 67 tysięcy uczestników. Świat Fantastyki dzisiaj bardzo nam się rozrósł. Obok tradycyjnych wątków związanych z literaturą, od której wszystko zazwyczaj się zaczyna, dzisiejszy świat fantastyki to gry video, gry planszowe, kino, muzyka i wszechobecny na festiwalu cosplay. Nie pojechałem na festiwal tylko i wyłącznie jako opiekun starszej córki. Mam 50 lat i pamiętam, jak magia i fantastyka potrafi fascynować, kiedy opisywali ją Lem, Sapkowski czy Christa w serii komiksów o najdzielniejszych wojach w historii polskich sił zbrojnych.

Historia ludzi obecnych w moim życiu przez kilka lat. Niektórzy trwali w nim przez kilka miesięcy. Zamknięci w obrębie kilku przecznic małego, średniego miasta, pomiędzy sklepami, lombardami, lokalami do wynajęcia, szkołami, małym strumieniem kilku tysięcy wszystkich, podobnych nam, zmierzających ze swoich mieszkań do pracy, do urzędów, gdziekolwiek. Opowieść nie jest tylko jednokierunkowa, nie ma jednego scenariusza. Nie napisałem sobie kartki formatu A4, aby przygotować sobie jakiś podkład, gdybym o czymś zapomniał. Tych niewiele miejsc jest wymieszanych właśnie dlatego, aby nie pozostawać w jednym z nich, i tam mozolnie budować narrację, której czasami może być zwyczajnie za mało. Ile można napisać zdań z dnia, w którym po prostu nic się nie wydarzyło. Nic, co bezpośrednio miałoby ze mną jakiś związek.

Jak to jest, skorzystać z maszyny czasu, i wybrać się w podróż do przyszłości?  Nic trudniejszego. Najprostszym krokiem, jest odłożenie na chwilę literatury współczesnej, i odkurzenie dzieł Dostojewskiego, Reymonta, Sienkiewicza, Puszkina, DeFoe, niezapomnianego Miguela de Cervantesa. Celowo nie wspominam o naszych rodzimych twórcach, którym zamierzam poświęcić więcej czasu, w swoich krótkich tekstach. Przyznaję, że nie są to podróże bezpłatne. Kosztują czytelnika stan szoku, i mogą wprowadzić umysł w lekkie zakłopotanie, a to z powodu ogromu słów, jakie składają się na te wszystkie historie.