#czytambolubie

Życzę Panu, aby Pan przetrwał. Zdaję sobie sprawę, jak trudne zadanie jest przed Panem, ale wierzę, że się Panu uda. W tym dzisiejszym Świecie, o którym kiedyś czytałem tylko w książkach Julesa Verne’a, innych pisarzy science-fictione, nie jest łatwo rywalizować drukiem oprawionym twardą, albo miękką okładką. Obiera Pan jednak złe metody. Niewłaściwe. Nie licujące do osoby na co dzień obcującej z literaturą, z kulturą, z drukiem. Oczekiwanie, że powinienem zapłacić już za wstęp do pańskiej księgarni, to bardzo kiepski pomysł. Rozumiem, że prowadzi Pan niewielką księgarnię, korzysta Pan z licznych programów, jakie pomagają przetrwać takim miejscom, to jaki jest sens odrzucać swoich najbardziej wiernych klientów? 

Trójmiasto. Wieść niesie, że nie wszyscy mieszkańcy tej nadmorskiej aglomeracji, lubią tę nazwę, używaną potocznie dla trzech największych miast położonych nad zatokami Pucką i Gdańską. Moim zdaniem, nie słusznie. Położenie Gdyni, Sopotu i Gdańska tworzy jeden zwarty organizm miejski, połączony wspólną Szybką Koleją Miejską (SKM), lub do wyboru Pomorską Koleją Metropolitarną (PKM). Trójmiasto należy do najczęściej obleganych ośrodków turystycznych w Polsce. Szczególnie latem. Wybierając się do Trójmiasta, należy pamiętać, że mimo wszystko, są to trzy niezależne od siebie funkcjonujące organizmy miejskie.

Tak się złożyło, że nasza Ojczyzna jest położona pomiędzy Morzem Bałtyckim na północy a pasmem górskim, od Karkonoszy po Bieszczady, na południu. Pomiędzy wiele wzgórz, dolin, rzek, kotlin… 440 kilometrów granicy morskiej, jaką Polska odziedziczyła po drugiej wojnie światowej, jest tak samo zróżnicowana i bogata w szerokie plaże, porośnięte lasem klify, jak Ona cała od Kołobrzegu po Rysy. Zatoka Gdańska, to takie fascynujące miejsce, gdzie każdego ranka schodzą się tłumnie turyści podziwiając wschód słońca, ale już zachodu obejrzeć się nie da, co starałem się uwiecznić na Widokówce. Wschód Słońca zaplanowaliśmy na ostatni poranek naszych wakacji. Romantycznie, cicho, spokojnie, rodzinnie.  

Sopot. Miasto znane przede wszystkim z wielkiego Mola, wielkiego hotelu Sobieski tuż przy plaży, krzywego domu na Monciaku i z ogromu restauracji, klubów i bogatych turystów. Tych trochę biedniejszych także. Do Sopotu wybraliśmy się spacerkiem z Orłowa. Celem nadrzędnym było Molo i spacer po deptaku, czy słynna Opera Leśna. Dzisiaj odrobinę żałuję, że nie udało się nam dotrzeć do Opery. Z drugiej strony na Molo spędziliśmy połowę dnia, co mocno ograniczyło dotarcie do innych miejsc, jakie mieliśmy zaplanowane. Pozostało nam wspomnienie i widokówka z nad Mola.

Malownicze, onegdaj skromne uzdrowisko w Orłowie, dzisiaj jest tętniącą wakacyjnym rytmem nadmorską miejscowością. Przed wybuchem drugiej wojny światowej do Orłowa przyjeżdżali kuracjusze nie tylko z Polski, a wśród nich Stefan Żeromski. Kiedyś do Orłowa przybywali turyści szukający spokoju i ciszy. Dzisiaj szczyci się mocno rozbudowaną infrastrukturą turystyczną z dużą bazą hotelową, willową i usługową. Molo w Orłowie nie wychodzi aż tak daleko, jak jego większy brat w Sopocie, ale w moim przypadku, bardziej przypadło mi do gustu. Największą atrakcją Orłowa jest wysoki na kilkadziesiąt metrów Klif. Porośnięta lasem wysoka „góra” spoglądająca w dal na fale Bałtyku, tocząca z morzem odwieczny, nierówny bój. Każdego roku morze podmywa fundamenty naturalnego kolosa i zabiera do siebie kolejne centymetry linii brzegowej. Szczytem klifu poprowadzony został szlak turystyczny, łączący Orłowo, Redłowo i plażę miejską w Gdyni. Tak, Zatoka Gdańska jest jednym bardzo długim szlakiem, którym można na pieszo przejść, od Gdańska aż po Gdynię, ewentualnie z Gdyni do samego Gdańska. My skorzystaliśmy  jedynie z plaży, kiedy szliśmy do Sopotu.